Geleneksel toplum yapıları, bireyin kimliğini, yaşam biçimini ve kararlarını şekillendiren en büyük unsurlardan biridir. Aileden gelen değerler, örf ve adetler ile toplumun bireye dayattığı normlar, yıllardır insan ilişkilerinin temelini oluşturuyor. Ancak günümüzde bu baskılar, değişen dünya düzeni ve dijitalleşmeyle birlikte yeni bir boyut kazanıyor.
Eskiden birey, toplumun onayını alabilmek için belirli kurallara uyum sağlarken, günümüzde bu baskıya dijital ortamda maruz kalıyor. Sosyal medya, bireylerin hayatlarını yalnızca kendi çevreleriyle değil, küresel ölçekte diğer insanlarla kıyaslamalarına neden oluyor. Özgüven eksikliği, toplum tarafından dışlanma korkusu ve “uyum sağlama” kaygısı, bireyleri kendi benliklerinden uzaklaştırarak birer “sosyal medya karakterine” dönüştürüyor.
Dijitalleşmenin ve yalnızlaşmanın en çarpıcı örneklerinden biri Japonya’da görülüyor. “Hikikomori” olarak adlandırılan ve özellikle gençler arasında yaygınlaşan bu durum, bireylerin toplumdan tamamen izole bir yaşam sürmelerine neden oluyor. Dijital dünya içinde kaybolan bu bireyler, gerçek dünyayla bağlarını zayıflatıyor; ailelerinden ve çevrelerinden uzaklaşıyorlar. Japonya’da hızla büyüyen bu sorun, günümüzde Türkiye’yi de tehdit eden büyük bir tehlike olarak karşımıza çıkıyor.
Türkiye’de de bireyler giderek yalnızlaşıyor ve toplum baskısının şekil değiştirdiği yeni bir dönem yaşıyor. Geleneksel değerler hâlâ önemli bir rol oynarken, dijital platformlar yeni nesil bir baskı mekanizması oluşturuyor. Beğeni, yorum ve takipçi sayısı üzerinden şekillenen bu yeni sosyal düzen, bireyleri sahte kimlikler oluşturmaya ve kendilerini sürekli kanıtlamaya itiyor.
Dijital dönüşüm, bireyleri yalnızlaştırırken psikolojik etkileri de derinleştiriyor. İnsanlar arasındaki yüz yüze iletişim azalırken ilişkiler giderek sanal bir hâl alıyor. Sonuç olarak bireyler, hem toplumsal baskılarla hem de dijital dünyanın acımasız gerçekleriyle mücadele etmek zorunda kalıyor.
Peki, bu sorunu nasıl çözebiliriz?
Öncelikle, dijital dünyada var olmanın gerçek dünyadaki ilişkilerin yerini almaması gerektiğini fark etmeliyiz. Bireylerin kendi benliklerini koruyarak, toplumun dayattığı normlara körü körüne uyum sağlamak yerine kendi değerlerini ve özgünlüklerini ön planda tutmaları gerekiyor. Ayrıca, bireyler arası yüz yüze iletişimi artıracak sosyal projeler ve bilinçlendirme çalışmaları büyük önem taşıyor.
Türkiye, Japonya’da yaşanan bu yalnızlaşma krizinden ders çıkarmalı ve bireylerin hem toplumsal hem de dijital baskıların altında ezilmeden sağlıklı bir kimlik geliştirmesine olanak sağlamalıdır. Aksi hâlde geleneksel toplum baskılarının yerini dijital baskılar alacak ve bireyler yalnızlaşma tehdidiyle karşı karşıya kalacaktır.
Eğer bireyler dijital ve toplumsal baskılar arasında ezilirse, yalnızlaşma kaçınılmaz olur. Türkiye, bu sessiz çığlığı duymalı ve bireylerin sağlıklı bir kimlik geliştirmesine fırsat tanımalıdır. Aksi takdirde kalabalıklar içinde kaybolan yalnız ruhlara dönüşeceğiz.
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.