Öyle bir aşmaya geldik ki, tam olarak ne yaşadığımızı kimsenin anlayabildiğini düşünmüyorum. Galiba bu günlerde, müzmin muhalefetin, arkasında muktedir güçler olmadan ilk defa iktidar umuduna kapılmış olmasını anlamaya çalışıyoruz.
Gündem her zaman olduğu gibi yoğun. Yaz mevsimi olmasına rağmen siyaset, ekonomi ve dış politika bütün hareketliliği ile kendi kurallarını işletiyor. Televizyon programları ve sosyal medyada amansız bir mücadeledir gidiyor.
Her yapılanı istisnasız yanlış bulan aydın ve muhalif siyasetçi takımının havası şimdilerde çok farklı. Yine eskiden olduğu gibi yapılan her şeye muhalif halleri devam ediyor ancak bu sefer kendilerine büyük bir sorumluluk edasıyla hareket ediyormuş havası vermeyi elden bırakmıyorlar.
Bunlara göre insanımız neye sahip çıkıyorsa o yanlış oluyor. Suriyelilerin ülkemizde misafir edilmesi yanlış. Terörle mücadele yanlış. Teröre destek bildirisine imza atan akademisyenlere adli ve idari işlem yapılması yanlış. Körfeze köprü, boğaza tünel, İzmir’e otoyol yanlış, örnekleri çoğaltabiliriz.
Peki, doğru olan ne? LGBTİ sapıklığını savunmak doğru. Toplumsal Cinsiyet Eşitliği diye nesillerimizi bozacak, aile ve toplum hayatımızı temelden dinamitleyecek, batı destekli yıkım projesine destek olmak doğru. Devlete katil, terörle mücadeleye soykırım demek son derece normal.
Ne oluyoruz? Nasıl oluyor da bütün çelişkilerine rağmen bu insanlar aydın kimlikleriyle bu toplumda itibar görebiliyorlar? Bütün beceriksizliklerine ve ortaya hiçbir proje koyamamış halleriyle bu siyasetçiler, nasıl oluyor da toplumun umudu rollerine bürünebiliyorlar? Bir an düşünelim, LGBT, devlet eliyle normalleşiyor, aile bakanı onur yürüyüşüne katılıyor. Devlete katil, 15 Temmuz’a kontrollü darbe diyebilen aydın ve akademisyenler, terörle mücadelede strateji geliştiren birimde beyin fırtınası yapıyor. Dış politikamız yeniden, ülkemizi işgal etmek için fırsat kollayan ABD ve NATO güdümüne teslim olmuş.
Bir kesimin yanlışları, karşısındakilerin doğrusu olacaksa başımıza geleceklere hazır olmalıyız. Müzmin muhalefet ve eleştirilemeyen iktidar ikileminden bir an önce çıkmalıyız. Bir iktidarın en hakiki müttefiki sağlam eleştiridir. Eleştiri bir konuyu eğrileri ve doğruları ile etraflıca değerlendirebilmektir.
Topluma yön veren gerçek aydınların insanımıza, duygusal tepkilerin maliyetini; iktidara da topluma kulak vermemenin vebalini iyice kavratması gerekir. Yaşadığımız yer, geldiğimiz aşama bizlere, fantastik fikirleri deneyecek kadar zaman tanımayacaktır. Bir de şunların uçuk fikirleri deneyelim deme lüksümüzün olduğunu düşünmüyorum.
Talat YAVUZ
Memur Sen İstanbul İl Başkanı
www.twitter.com/talatyavuz29
www.facebook.com/yavuztlt
