Onlardan bahsediyorum; eğitimin ayrılmaz parçasından, yani kimsenin fark etmediği ama onlarsız da yapamadıklarından. Onların çalışma saatleri hala belirsizliğini koruyor. İkili eğitim yapan kurumlarda günlük neredeyse13-14 saate varan mesai yapıyorlar. Bazen yardımcı hizmetli, bazen tekniker, bazen güvenlikçi, bazen gece bekçisi oluyorlar. Duruma ve ihtiyaca göre joker konumundalar. Haftasonu kurslar var ve onlar okuldalar. Sınavlar var, yine okuldalar. Herkesten önce işe geliyor, herkesten sonra geç vakitlerde ancak evlerine gidebiliyorlar. Bazı yerlerde okulun gece bekçisi olmadığından okulun güvenliği için okul bünyesinde oluşturulmuş mekânlarda ailecek ikamet ediyorlar. Okulla özdeşleştikleri için okul adeta üzerlerine zimmetli gibi. Misafirlikleri, bayramları, seyranları yok. Onlarla birlikte aileleri de adeta okulun bir parçası olmuş durumda. Okulla özdeşleşmeleri iyi olanı ama hayatlarının tamamının okul olması pek sağlıklı değil diye düşünüyorum. Üstüne üstlük bir de çalıştıkları yerde çalışma huzuru yoksa, angarya ile bunaltılıyorlarsa her günleri çileye dönüşebiliyor. Tayin hakları yok. Daha doğrusu var ama yok.  Tayin terfi dönemlerindeki belirsizlik, haklarında verilecek kararların kurala bağlı olmayışı ve amirin iki dudağı arasında oluşu onları çok hırpalıyor.

Söze yardımcı hizmetlilerden girdim ama eğitim kurumlarında çalışan memur, şef, VHKİ gibi kadrolarda çalışan tüm personeli kastediyorum. 4/C’li personel dâhil. Milli Eğitim Bakanlığı, eğitim hizmetinin sağlıklı ve nitelikli bir şekilde yürütülmesi için hayatı kolaylaştırmak üzere altyapıyı üstlenen yardımcı hizmetler ve genel idare hizmetleri sınıfı çalışanlarının sorunlarını kulak ardı etmekten vazgeçmelidir.

Eski Bakan Nimet Baş (Çubukçu) zamanında üzerinde çalışma yapılan, sendikamızın da görüşüne başvurulan öğretmen dışı personelin atama ve yer değiştirme yönetmeliği çalışmaları sadece mutfak çalışması olarak kalmıştır. Ömer Dinçer zamanında adeta rafa kaldırılmıştır. Tıpkı tekniker, teknisyen kadroları için açılan unvan değişikliği sınav duyurusuna çıkılıp müracaatlar aldıktan sonra pardon denilerek rafa kaldırıldığı gibi. Her KİK toplantısında gündeme getirdiğimiz görevde yükselme ve unvan değişikliği yönetmeliği, öğretmen dışı personelin atama ve yer değişikliği yönetmeliği, Sayın Nabi Avcı tarafından bir an önce gündeme alınmalıdır. Bakandan beklentimiz, imzasına sadık kalmayanlara, kendi itibarlarını aşındırdıklarını hatırlatması ve unutkanlık ve umursamazlık olarak adlandırılan eski personel politikasını da değiştirmesidir.

Nisan 2010, Ekim 2010, Nisan 2011, Nisan 2012 ve Ekim 2012 tarihli KİK çalışma raporlarında yer almasına rağmen gerçekleşmeyen kararların bir an önce hayata geçirilmesi gerekmektedir. Aşağıda yer verdiğim kararlar, Milli Eğitim Bakanlığı ile Eğitim-Bir-Sen arasında imzalanan, çözüm için Milli Eğitim Bakanlığı’nın yetkili birimlerini ödevlendirdiği fakat bir türlü ev ödevini yerine getirmediği konulardır. KİK tutanaklarındaki bazı maddeleri bir kez daha hatırlamakta fayda var:

• Parasız yatılı ve burslu öğrenci okutma ve onlara yapılacak sosyal yardımlara ilişkin mevzuata “eğitim çalışanları” ifadesi konularak, memur ve yardımcı personel çocuklarının da bu haktan yararlanmasına yönelik çalışma başlatılması. (Nisan 2010

• Hizmetlilerin eğitim kurumlarında gece bekçisi olarak görevlendirilmesi uygulamasına son verilmesi. (Ekim 2010)

• "Öğretim Yılına Hazırlık Ödeneği'nin, "öğretim yılının başladığı ay içinde sadece öğretmenlere" verilmesine ilişkin sınırlama kaldırılarak, öğretim yılı içerisinde göreve başlayan ve sadece öğretmenleri değil, tüm eğitim çalışanlarını (Hizmetli, Memur, Şef, Şube Müdür, Eğitim Müfettişi vb.) kapsayacak şekilde düzenleme yapılmalı, verilen bu ödenek bir maaş tutarına çıkarılmalıdır" önerisi hakkında Strateji Geliştirme Başkanlığı’nca çalışma başlatılması. (Nisan 2011)

 "Yaz dönenimde havaların aşırı ısınmasından dolayı merkez ve taşra teşkilatındaki birimlerdeki bürolarda çalışan personel aşırı sıcaklıktan olumsuz etkilenmektedir. Merkez ve taşra teşkilatlarındaki işyerlerine klima takılmalıdır" önerisi hakkında İdari ve Mali İşler Dairesi Başkanlığı’nca çalışma başlatılması. (Nisan 2011)

Hizmetli ve memurlarda; gerek il içi gerekse iller arası yer değiştirmelerine ilişkin usul ve esaslar bir yönetmelikle düzenlenerek atama ve yer değiştirme usulü öğretmenlerde olduğu gibi belli dönemlerde puan esasına göre il içinde valiliklerce ve iller arasında ise Bakanlıkça yapılacak şekilde düzenlenmesine ilişkin olarak Personel Genel Müdürlüğü’nce başlatılan çalışmaların bir an önce sonuçlandırılması. (Nisan 2011) 

 Görevde Yükselme ve Unvan Değişikliği Yönetmeliği ile genel idare hizmetleri sınıfı, teknik hizmetler sınıfı ve yardımcı hizmetler sınıfı çalışanları için yönetmelik çalışmalarının, başta yetkili sendika olmak üzere sendikaların görüşleri alınmak suretiyle, tamamlanması sağlanmalıdır. (Ekim 2012)

İkili öğretim yapan eğitim kurumlarında görevli yöneticilere ek ders ücreti ile diğer personele (ek ders dâhil olmak üzere) fazla çalışmaları karşılığı mesai ücreti ödenmesi sağlanmalıdır. (Nisan 2012) 

 Millî Eğitim Bakanlığı kadrolarında görev yapan Eğitim ve Öğretim Hizmetleri Sınıfı haricinde kalan kadrolarda 657 sayılı Kanun’a tabi çalışan personelden, bulundukları kurumda 3 yıl süreyle çalışanlar; eğitim kurumundan/birimden Milli Eğitim Bakanlığı’na bağlı diğer eğitim kurumlarına/birimlerine, istek ve ihtiyaç doğrultusunda bulundukları il içinde veya iller arasında yer değiştirmek suretiyle atanmalarını isteyebilmeli, bu istekleri her yıl Temmuz ayında genel duyuru yapılarak gerçekleştirilmelidir. (Nisan 2012)

 "Milli Eğitim Bakanlığı merkez ve taşra teşkilatlarında görev yapan tüm eğitim çalışanlarının çocukları için kreş ve gündüz bakımevleri açılmalıdır" önerisi hakkında merkez teşkilatında Destek Hizmetleri Genel Müdürlüğü’nce, taşra teşkilatında ise il ve ilçe milli eğitim müdürlüklerince fiziki mekân bulunması ve kreş, gündüz bakımevlerinin açılmasına yönelik çalışmaların başlatılması. (Nisan 2012)

Bakanlık bürokrasisi bir an önce kendine gelmelidir. Sorunları zamana yaymayı değil, zamanında çözmeyi ilke edinmelidir. Yukarıda anılan ve çözülmek üzere karşılıklı imza altına alınan konuları bir sonraki KİK toplantısına getirmekten imtina etmelidirler. Genel idare hizmetleri sınıfındaki çalışanların sorunları sadece bunlarla sınırlı değil elbette. Bunlara ilaveten meslek liselerindeki döner sermaye gelirlerinin paylaşımında adalet isteyen personele fazla çalışmaya karşılık herhangi bir ücret ödenmemesi, VHKİ kadrosundan şefliğe yükselenlerle memurluktan şefliğe geçenler arasındaki yan ödeme farkını toplu sözleşme masasına taşıdığımız halde giderilmemesi, memurlara VHKİ kadroların uzun zamandır verilmemesi, ek göstergeden faydalanamayan çalışanların sıkıntıları, devlet memurlarına tanınan yeşil pasaport hakkının bu çalışanlara tanınmaması; servis, öğle yemeği gibi birçok sorun var. Eğitim kurumlarını sabahın alaca karanlığında açan, eğitim bittiğinde ise geç saatlere kadar temizlik yapıp zifiri karanlıkta kapatan eğitim hizmetinin gizli kahramanlarına toplu taşımadan indirimli kart verilmemesinin de izah edilecek bir tarafı bulunmamaktadır. Yıllardır başka kurumlara geçmek için muvafakat almaya çalışan genel idare hizmetleri sınıfı çalışanları ile diğer kurumlardaki emsalleri arasındaki maaş farkı, Eğitim-Bir-Sen ve Memur-Sen sayesinde nihayet ortadan kalkmıştır. ‘Eşit işe, eşit ücret’ kapsamında yapılan düzenlemelerle maaşları diğer kurumlardaki emsalleriyle aynı oranda eşitlenmiştir. Aynı işi yapan ama farklı kurumlarda farklı maaş alanların ‘Suçumuz Milli Eğitim’de çalışmak mı’ serzenişleri bu vesileyle bitmiştir. Ama yukarıda saymaya çalıştığım ve KİK tutanaklarında imza altına alınan birçok sorun çözülmeyi bekliyor.

Sorunlar çözülmediği müddetçe zaman aşımı söz konusu olmayacaktır. Bir sonraki KİK toplantısına, geçmişte alınan kararların gereğini yaparak gelen Milli Eğitim Bakanlığı özlemini her zaman taşıyoruz.

Milli Eğitim bürokrasisi, “unutan iyileşir” diyebilir ve imza altına aldıkları konuları unutmayı seçebilir ama unutulmamalıdır ki, sorunlar yıllandıkça değer kazanmaz. Sorunlar, kendini korur ama Bakanlık güven kaybeder, sözüne itibar edilmeyecek kurum haline dönüşür.

İnsanların güvenini yitiren bir kurumun ise kaybedecek hiçbir şeyi kalmaz.