33 canımız, vatan evladımız şehadet şerbetini içti, 33 ailenin ocağına ateş düştü. Hayatını kaybeden askerlerimizin derin üzüntüsü ile boğazımız düğümlendi yiyemedik, hikâyelerini dinleyince uyuyamadık.
Sınırlarının içerisinde savunma pozisyonuna mahkûm edilmek isteyen Türkiye’nin son hamlesidir İdlib. Sınırımızın içine çekilip, gelecek olanı bekleyelim dememenin adıdır İdlib. Bu mücadele senin, benim, onun değil, bir bütünün, Türkiye’nin mücadelesidir. Bu ülkenin askerine kurşun sıkan, AK Parti’nin, CHP’nin, askerine değil, bu Devletin
askerine kurşun sıkmıştır. Bize düşen kenetlenmek ve karşımızdaki düşmanı tam olarak tanımaktır.
DEAŞ eliyle, PKK eliyle Kilis’e, Hatay’a roketler atanları unutmamalıyız. Şu bilinmeli ki; Yanı başımızda kurulmak istenen terör devletine müsaade edemeyeceğimiz için, Esed’in cellatlarından kaçan milyonlarca insanın öldürülmemesi/ göç etmemesi için İdlib’teyiz.
Peki, Rusya ile her şey yolunda iken ne oldu da aramıza kara kedi girdi?
Libya’yla yaptığımız anlaşma Doğu Akdeniz gazını Avrupa’ya taşımayı düşünen İsrail’in planlarını altüst etti. İsrail neredeyse son bir yıldır Moskova- Tel Aviv yollarını mekik dokudu.
23 Ocak 2019 tarihli İsrail Maariv gazetesinin haberine göre; Tel Aviv yönetimi Moskovada 7,5 yıl hapis cezasına çarptırılan uyuşturucu kaçakçısı bir kadın için Doğu Kudüs'teki Aleksandr Meydanı'nı Rusya'ya verdi. Düşünün İsrail kendi için vaat edilmiş olan, hem de Kudüs’teki toprağını üstelik bir uyuşturucu kaçakçısının serbest kalması karşılığında Rusya’ya veriyor. Size inandırıcı geldi mi?
2 Mart 2019 tarihinde Nezavisimaya gazetesi yazarlarından Vladimir Muhin Moskova’nın “Astana platformundan Rus-İsrail ittifakı için vazgeçtiğini” öne sürdü.
5 Mart 2019 tarihinde Kremlin Sözcüsü Dimitriy Peskov, Rusya ile İsrail'in Suriye Çalışma Grubu kurulması konusunda anlaştığını açıkladı.
1 Temmuz 2019 da İsrail uçakları başkent Şam’ı bombaladı. Yani Rusya’nın uçuşa kapalı hava sahası ilan ettiği Suriye’yi bombaladı. Rusya’nın haberi ya da izni olmadan Suriye’nin başkentini bombalaması mümkün müdür?
İsrail için en iyi senaryo Suriye ile Türkiye’ nin birbirlerini bombalayarak askeri güçlerini yok ettiği senaryodur. Başka bir deyişle en çok Müslümanın öldüğü senaryo İsrail için en iyi senaryodur.
Bize zalimlerden, zulmedenlerden dost olmaz, Siyonist İsrail'den ya da onun uşağı ABD’den, Rusya’dan ya da onun uşağı zalim Esed'den dost olmaz.
Suriye'de ölen çocuklardan kan yerine petrol aksaydı dünya, yaşananlara anında müdahale ederdi eminim.
Almanya’nın, Fransa’nın, Hollanda’nın rahatı bozulmasın diye milyonlarca insanın Avrupa’ya gitmesini engelliyordu Türkiye. Çünkü Avrupa Birliği ile mülteciler konusunda 2016 yılında imzaladığı anlaşmaya sadık kalmaya çalışıyordu.
Karşılığında ne aldı peki?
Hakaretler, darbe girişimlerine destekler, suçlamalar ve mülteciler için söz verdikleri parayı vermeme tehditleri…
Ne zaman Suriye kelimesini duysam, önce Aylan bebek gelir, sonra “Stratejik Derinlik “ deyip bugünkü Suriye sorunumuzun mimarı olan Davutoğlu aklıma gelir. Önce hüzünlenirim sonra kızarım. Öz eleştiri yaparım; yanlışlarımız neydi diye?
Milyonlarca insan vatanını terk etmek zorunda kalarak, sığındıkları farklı coğrafyalarda yaşam mücadelesi veriyor. Vatansız insanların her birinin ayrı bir hikâyesi, derinlerde saklı acıları var. İnsan kaçakçıları tarafından denize atılmak, soyulmak, tecavüze uğramak veöldürülmek…
İnsan Hakları Evrensel Bildirisi de, sığınma hakkını şöyle tanımlıyor: ( Demokrasinin beşiği Yunanistan’ın hatta Avrupa’nın umursamadığı)
“Herkesin zulüm karşısında başka ülkelere sığınması ve bu ülkelerce sığınmacı işlemi görme
hakkı vardır” (madde 14/1)
Bazen öyle kapatıyoruz ki gözümüzü, onların yüzdelerden, sayılardan çok daha fazlası olduğunu, onların da gerçek hikâyeleri olduğunu unutuyoruz.
Ve biliyor musunuz, insanlar hep aynı dilde ağlayıp aynı dilde gülümsüyor. Allah tüm mazlumların yar ve yardımcısı olsun.
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.