"İnsan" başlıklı şiirde insanın yaşamışlıkları anlatılıyor. Şiiri okuyan herkesin kendisinden birşeyler bulabileceği dizeleri okurlarımızın beğenisine sunuyoruz.
İNSAN
İnsan bazen bir bankta otururken
Kendi kendine konuşan yalnızlıktır.
Ve ne tuhaftır;
Dimdik ayakta dururken bile
İçinde delip geçen yılları taşır.
Denize bakarken mavi olur gözleri
Bir çiçeği koklarken menekşe kokar.
Küfesinde hazır dursa da
Gideceği yerin adresi
Her defasında geç kalır oraya.
Yorulur, yorar bu ıssız yolculuğu
İçinde büyük hasretler taşır.
Yaslı yüreğinin kıyısına
Kayıpları vurur bazen dalga dalga
Bir bardak çay içmek ister bazen
Keyifle ve doya doya
Bilir ki; buğusunda hasret kokar
Yanında leblebisi acı tatlı hatıralar
Gitse gidemez bu başıboş kalabalıktan
Bir tenhada yüzleşir kalma fikriyle
Yüreği acır da; soranı olmaz..
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.