Ebrar Mutlu'dan AKŞAM şiiri

                    AKŞAM 

Huzurun dalından kopuverdi akşam

Kıyamet gibi indi yeryüzüne

Kimi son ezanla evine sığındı

Kimi içine sakladığı kalesine

Kararan gök müydü yerin insanları mı

Sönen yıldızlara eş ışıklar yandı

Tükenen gün müydü günden çalanlar mı

Vakit geçti, zaman biraz daha daraldı

Susadım, bu telaş beni kavurdu

Ağladım, yalnızlık alnımdan vurdu

Sabahın ilk ışığını bekler yanarım

Günde kaybettiğimi ararım akşam..