Son yılarda bir liyakat söylemidir gidiyor. Kendinde, astlarının liyakatini sorgulama hakkı bulan her seviyeden makam sahibi, sorgusuz sualsiz liyakat sınavını geçmiş sayılıyor.
Gelin bir seferliğine, “kamuoyu denetimine açıklık”, “veriye dayalı yönetim”, “hesap verebilirlik” vs. ilkeleri gereği, yüksek müsaadeleri ile bu liyakat sorgusunu tersten yapalım.
Şimdi size liyakatle yapılmış bir rotasyon hikâyesi anlatacağım. Mart ayında ülkemize giriş yapan, virüs okulları kapatmış, insanlar can derdine düşmüş, gelecek öğretim yılı için belirsizlik giderilememiş durumdadır. Birkaç yıl çeşitli bahanelerle yapılmayan şube müdürleri rotasyonu, günlerce gündemi meşgul etmiş ve yetkililerimiz geri adım atmamıştır.
“Bu zor şartlarda insanları yerinden etmeyin, yapacaksanız bile yeni bölgeler oluşturun, isteğe bağlı yer değiştirmek isteyenleri atayın, yasal ve geçerli mazeretleri kabul edin.” vs. ne denildiyse de dinlenilmemiş, yapılacak denilmiş. Hiç kimse görevlendirme veya başka bir sebeple rotasyon ilkelerine aykırı yer değiştiremeyecek, kararlıyız.” denilerek, şube müdürleri rotasyonu yapıldı.
Peki, ne oldu şimdi? Ortada ne rotasyon ilkesi, ne hukuk kaidesi, ne norm kadro hesabı, ne de liyakat hikâyesi kaldı. Kim nereye, niçin gidiyor veya niçin gidemiyor belli değil, hiçbir ölçü yok, şube müdürlükleri kapanın elinde kalıyor.
İstanbul’da sekiz yüz bin nüfusu olan ilçede yedi, dört yüz bin nüfusu olan ilçede on bir şube müdürü normu var. Sekiz normu olan ilçede on iki şube müdürü görev yapıyor, dairelerde oturacak yer kalmadı.
Gidenler kahretti, taşındı ve gitti. Görevlendirme furyası başladı. İlk günlerde görevlendirilenler, eski ilçelerine verilmedi. İlk liste basında eleştiri alınca, sonraya kalanlar bakakaldı. Biraz unutulunca, yeniden görevlendirmeler başladı, bu sefer aynı ilçeye, yani rotasyona uğradığı ilçeye de görevlendirme yapıldı. Kısa aralıklar hariç on beş yıldır aynı ilçede görev yapan şube müdürü bile var. Bazıları için komşu ilçeye yapılan görevlendirmeler, her iki yaka arasında günde seksen kilometre yol yapan şube müdürleri için yapılmadı.
Bitti mi dersiniz, bitmedi. Şimdilerde mahkeme kararları gelmeye başladı. Yürütmeyi durdurma kararı alan şube müdürleri, boş yer varsa eski ilçesine, yoksa yakın bir ilçeye veriliyor, yine kural, ölçü, ayar, standart yok. Dört ayını raporlu olarak tatilde geçiren şube müdürü, elindeki mahkeme kararı ile kâğıt üzerinde, önce atandığı ile, yolluğunu alarak gidebiliyor, sonra bir gün bile çalışmadan tekrar yolluğunu alarak eski görev yerinde göreve başlayabiliyor.
Şimdi soralım, bu rotasyonu planlayanların, görevlendirmeleri yapanların, normları ilçeler arasında keyfe keder gezdirenlerin, ehliyet ve liyakatlerini, “veriye dayalı, tümleşik ve bilimsel” yöntemlerle sorgulayacak bir birim var mıdır?
Bu rotasyondan elde edilen faydanın rakamsal ifadesi nedir?
Altı ay sonra görevlendirmeler otomatik pilota bağlı yenilenecek mi, yoksa bazıları iptal mi edilecek?
Bu zor şartlar altında, bu insanlara bu çileyi neden yaşattınız?
Sahipsizlikten talepleri kabul görmeyenleri ne zaman görevlendireceksiniz?
Sahi, bütün bu manzaraya rağmen, eğitim yönetiminde çığır açan, özellikle bu yılın zor şartlarında okulları eğitime problemsiz açan, filyasyon için koşturan, interneti, bilgisayarı olmayan öğrencisine kendi bilgisayarını veren, taraflı tarafsız herkesin takdir ettiği okul müdürlerimizi, ehliyet ve liyakat süzgecinden geçirmeye devam edecek misiniz? Sizin liyakatinizi kim, ne zaman sorgulayacak?
Ülkemizde alt kademede, bunca zorluğa ve yokluğa rağmen işlerini başarı ile yapan fedakâr yöneticilerin; eş, dost, akraba ve hemşerileri sayesinde üst makamlara getirilenler tarafından, sürekli ehliyet liyakat sorgusuna tutulması, bitmek bilmeyen bir trajediye dönüşmüştür.
Eleştirinin adresi şaşmış ve adalet terazisi bozulmuştur. Şube müdürleri rotasyonunda yaşanan kargaşanın onlarcası diğer birçok alanda yaşanıyor ancak ehliyet liyakat sorgusu başka yerlerde yapılıyor.
